...έλεγε ο αγαπημένος μου ζωγράφος.'Η καλύτερα, ο αγαπημένος μου απεικονιστής της ελπίδας, της δύναμης, της φύσης, της καταστροφής, της αγωνίας, της ειρωνίας, της ομορφιάς, του ιδανικού και του βαθύτερου συναισθήματος.
Δεν χρειάστηκε να δω πολλά έργα του για να δεθώ με το υπερ-ταλέντο που μας προσφέρει τέτοια ζωή στα μάτια και στο μυαλό. Αρκεί που είδα τη μεταμόρφωση του νάρκισσου.
Αμέσως έγινε ο μοναδικός για μένα.Μέχρι που είδα ένα φιλμάκι για τη ζωή του και κατάλαβα πως ήταν και ο ίδιος πολύ νάρκισσος. Ένας παθιασμένος άνθρωπος που δεν κρυβόταν, δε ντρεπόταν και δεν πουλούσε τη στημένη τρέλα που επιβάλεται να έχει ένας καλλιτέχνης. Συναισθηματικά εξαρτημένος απο μία γυναίκα που αποτέλεσε τον άξονα της ζωής και του έργου του αλλά και βαθιά ανήσυχος για τις εξελίξεις στον κόσμο και στην πατρίδα του.
Νομίζω πως δικαιώθηκα μαθαίνοντας πράγματα για εκείνον. Έτσι τον υποψιαζόμουν και μου αρέσει που έτσι φαίνεται ότι ήταν. Ένας απλός άνθρωπος που γεννήθηκε για να ζήσει και μετά το θάνατό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου