Η αργκο κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει...

Γι αυτό τόση ανησυχία περί ραγδαίας εξέλιξης και χρήσης της . Ξαφνικά η αργκό απο διασκεδαστική όψη της γλώσσας έγινε απειλή για κάποιους. Ίσως γιατί πολλοί απο εμάς θέλουμε πάντα να βλέπουμε μία απειλή μέσα σε κάτι. Ίσως γιατί ζυμωθήκαμε απο τα ΜΜΕ και απο την γενικότερη τάση του ανθρώπου να πρέπει να φοβάται οπωσδήποτε κάτι. Αυτό εκμεταλλεύονται και τα ΜΜΕ.
Για άλλη μια φορά προτείνω να είμαστε λίγο περισσότερο ειλικρινείς με τους ευατούς μας κι έτσι θα είμαστε και με τους άλλους...Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί τα παιδιά μας δεν γνωρίζουν να γράφουν και να μιλούν ελληνικά; Προβληματιστήκαμε για τα μισά κι ανέσωτα σχολεία, για τις μισές κι ανέσωτες διδασκαλίες, για τους γονείς που δεν σώνουνε να ασχοληθούν με τα παιδιά τους ή απλά βαριούνται να ασχοληθούν και απλώς τα παρκάρουν στα σχολεία;
Είναι εύκολο πάντα να μετατοπίζονται οι ευθύνες.Παιδική συνήθεια όλων μας...
Η αργκό εκφράζει την απλότητα, τη δημιουργικότητα, την εξυπναδα κι έναν ξεχωριστό τρόπο επικοινωνίας που όλοι μπαίνουμε στον κόπο να χρησιμοποιήσουμε. Όποιος θεωρεί πως κινδυνεύουν τα παιδιά μας να μην μάθουν την ατόφια ελληνική γλώσσα επειδή χρησιμοποιούν την αργκό, απλά ζούνε κάπου αλλού. Το πρόβλημα μας δεν είναι η ύπαρξη της αργκό αλλά η ανυπαρξία ενδιαφέροντος πολλών για το καλό ενός. Ενός παιδιού. Ενός παιδιού που στηρίζεται σε όλους εμάς για να αποκτήσει τη γνώση. Να την αποκτήσει αφου την αγαπήσει πρώτα. Δική μας ευθύνη είναι και αυτό.
Όταν κάποιος γνωρίζει να χειρίζεται την γλώσσα δεν κινδυνεύει να χάσει αυτό που έχει επειδή χρησιμοποιεί την αργκό. Έτσι κι αλλιώς δε θα την έχει ανάγκη ως τρόπο έκφρασης ακόμη κι αν τη χρησιμοποιεί σε κάποιες περιστάσεις.
Ας κοιτάξουμε λίγο που φταίμε όλοι εμείς. Ως εκπαιδευτικός, καλώς ή κακώς ενοχλούμαι περισσότερο απο την αδιαφορία και την ανεπάρκεια τόσο του κλάδου μου όσο κι απ αυτήν των γονέων και κηδεμόνων.

Με λένε Μαίρη και είμαι καλά...

είναι ο τίτλος του βιβλίου που μου πήρε για να μου εκφράσει την εκτίμησή της μία συνάδελφος και φίλη.
"Θέλεις Yalom ή ένα που έχει τίτλο Με λένε Μαίρη και είμαι καλά;" μου είπε στο τηλέφωνο καθώς ξεψάχνιζε τα βιβλία σε μαγαζί του Ελ. Βενιζέλος.
Το δεύτερο ακούγεται εξίσου ενδιαφέρον αφού θα ήθελα πολύ να δω ποια είναι αυτή η συνονόματη μου που νιώθει τόσο καλά ώστε έγινε και ιστορία στα χαρτιά.
Μαρία κι εγω που μια είμαι καλά και μια όχι. Που ξέρεις όμως, κάποια στιγμή μπορεί να έχω κι εγω μια αντίστοιχη σιγουριά για την κατάσταση του εαυτού μου...
Ως τότε ας ακούσω τι έχει να μου πει η Μαίρη μέσω του κυρίου Θοδωρή Παπαθεοδώρου...

Ντίνος Χριστιανόπουλος: Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Ότι δεν είναι ένας απλός εκφραστής του έρωτα αλλά ένας αιρετικός του έρωτα. Αυτό δηλώνει και βρίσκει στόχο στη δική μας αναζήτηση για λογαριασμό του.
Πως θέλεις καμιά φορά να χαρακτηρίσεις ιδιαίτερους ανθρώπους αλλά δε μπορείς αν και διαθέτεις την τελευταία έκδοση του ελληνικού λεξικού μέσα σου και έξω σου; Έτσι ξαφνικά εμφανίζεται ο ίδιος και με εξαιρετική σιγουριά αυτοχαρακτηρίζεται βγάζοντάς σε απο αυτή την αναζήτηση.Είναι τόσο σίγουρος γι αυτό και δεν σου αφήνει περιθώρια να νιώσεις κανένα κενό. Σε έχει καλύψει πάλι. Σε έχει καλύψει πάλι πλήρως. Σε έχει γεμίσει πάλι με απαντήσεις που περισσεύουν κι επιβιώνουν για να γεννήσουν νέες ερωτήσεις.
Νιώθω πως αυτός ο άνθρωπος είναι ολοκληρωμένος.Αλήθεια, ξέρει κανείς μας πως μπορεί να είναι η αίσθηση της ολοκλήρωσης; Έχει να κάνει με το φύλο; Μήπως με την ηλικία; Μάλλον έχει να κάνει με τις εμπειρίες. Ή μπορεί να έχει να κάνει με το πόσο μπορεί να πάρει στα σοβαρά το μυαλό του ώστε να το τεντώνει σα λάστιχο και να επιβραβεύει την ελαστικότητά του.
Το χριστιανόπουλο που έγινε αιρετικός του έρωτα είναι αφοπλιστικά μεγάλος θνητός. Το ξέρει κι ευτυχώς το μάθαμε κι εμείς.